นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ดาวหมา
หากนายกำลังมองอยู่เราก็หวังให้นายจะมองเห็นเราและพาเรากลับบ้าน ดึงร่างของเรากลับขึ้นมาจากก้อนดินพวกนั้นแล้วนำจิตเราใส่ลงไปในร่างตามเดิม
ผู้เข้าชมรวม
86
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
86
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 2 ม.ค. 67 / 20:20 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีค่ะ แมวน้ำฮาร์ปเองนะคะ สำหรับเรื่องสั้นเรื่อง ดาวหมา เราได้เขียนให้กับน้องหมาของเราค่ะ น้องชื่อ “ลูกยาง” เป็นชื่อที่น่ารักมากเลยใช่ไหมล่ะคะ หวังว่ามันเองจะชอบชื่อที่เราตั้งให้นะคะ555 ตอนนี้น้องไปดาวหมาแล้วคงกำลังวิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้น้องจะเป็นยังไงบ้าง ขอให้เพื่อน ๆ น้องหมาใจดีกับลูกยางและขอให้ลูกยางถูกโอบกอดจากดวงดาวอย่าอบอุ่น ส่วนคนทางนี้ก็คงต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างเต็มที่ให้สมกับที่ได้เคยได้โอบกอดลูกยางมาตลอด 8 ปี ยังไงก็ฝากติดตามผลงานอื่น ๆ ด้วยนะคะ (｡￫‿￩｡)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ร่าที่ถูปลุมไป้วยนสีาวสั้นแ็ ไม่ไ้นุ่มสลวยเหมือนเส้นผมอผู้เป็นนายแ่มันแ็ร้านราวับอห้า แ่ถึอย่านั้นอห้าสีาวามัวเรานี้ลับเยถูนายลูบเล่นอยู่บ่อยรั้ ร่าที่เยเป็นอเราและทำหน้าที่ามิเราสั่ ถึอนนี้มันลับไม่ทำหน้าที่อันใเลย อห้าสีาวเ่นสะุาถูถมทับ้วย้อนินสีน้ำาลไล่ไปนถึสีำเ้มปะปนัน
ร่าที่เยเป็นอเราลับลายเป็นอันหนึ่อันเียวันับแผ่นิน ไม่มีให้เห็นเส้นนสีาวที่เยเ่นสะุาเลยสัเส้น ถึแม้ร่าะมไปับผืนแผ่นินแ่ิอเราลับล่อลอยไม่ไ้หลอมรวมไปับ้อนินสีน้ำาลนั้นเหมือนที่ร่าเราเป็น
เวลาผ่านไปเพียลมหายใเ้าออสอฟอ อุ้เท้าที่เยสัมผัสผืนินไ้็ไม่สามารถทำไ้อี่อไป ิอเรานี้ถูสายลมพัวนไปมา น้อาลาาบ้านอเรา บ้านที่เราเยอยู่ับนายเรา
เ้าลมที่พัไม่หยุหย่อนพาเรามาถึถิ่นที่อยู่อเหล่า้นไม้ที่เรียันอย่าเป็นระเบียบ ้า ๆ ระเบียบแถวอพว้นไม้เป็นทายาวสีน้ำาลอ่อน ทาสีน้ำาลอ่อนเหล่านั้นยัหลเหลือรอยล้อยานพาหนะอนายเรา เราำไ้ นายเราเรียมันว่า “รถถีบ” ล้ออมันหมุนอย่ารวเร็วและเรา็วิ่อยู่้า ๆ นาย้วยสี่อุ้เท้าอเรา
ใเรารู้สึเศร้านัเมื่อเห็นเพียแ่รอยล้อ ไม่มีรอยอุ้เท้าอเราเหลืออยู่เีย้ารอยล้อนั้น เหมือนับเราอนนี้ที่ไม่อาอยู่เีย้าผู้เป็นนายไ้อี เพราะอุ้เท้าอเราไม่มีน้ำหนัมาพอให้ทายาวบันทึร่อรอยอมันเอาไว้ ิไ้อย่านั้น เรา็อิไม่ไ้ว่าเรานี้มีน้ำหนัมาพอที่ะถูบันทึลในหัวใอผู้เป็นนายหรือไม่ แ่ทุร่อรอยอนายลับิอยู่ับิใเราไม่ไ้ไปไหน แม้อนนี้เราะไม่มีมูให้มลิ่นแ่เรายัำลิ่นอนายเราไ้ แม้ะไม่มีผิวหนัให้รับสัมผัสลูบลำแ่เรายัำสัมผัสามืออนายเราไ้ แม้ไม้มีใบหูให้ฟัแ่เรายัำเสียอนายอนที่เรียเราไ้
แม้ไม่มีหยน้ำาให้ไหล แ่สายฝนอนนี้็ไหลแทนวามเศร้าภายในิใให้เราแล้ว นายเราอบฝน เราำไ้ เราำวามรู้สึอนายที่เบ่บานทุรั้เมื่อหยน้ำาฟ้าร่วหล่นสู่ผืนิน แม้เราะไม่อบมันมา็าม แ่นายเราอบ เราึไม่รู้สึเลียเ้าหยน้ำพวนี้มานั เพราะถึอย่าไรในอนที่เราัวสั่น้วยอาาศที่หนาวเย็น นายเรา็ะอเราพร้อมับผ้าผืนหนาและนุ่ม
เสียฟ้าัโรรา เหมือนเสียท้ออนายเราเมื่อยามหิว เราำไ้ ในยามที่ายเรายัเป็นเพียหมาัวเล็ นายอบเอาเราไปวาไว้รท้อน้อยอนาย เสียมันัึ่้อไปทั่วท้อน้อยเหมือนับเสียอฟ้าร้อที่ัไปทั่วท้อฟ้าในอนนี้ เมื่อพูถึวามหิวแล้ว ่าน่าแปลนัที่เราไม่รู้สึถึมันเลยแม้แ่น้อย ่าาอนที่ิอเราและร่าอเราเป็นอันหนึ่อันเียวัน ในอนนั้นเราแทบะรู้สึหิวอยู่ทุเวลา วามรู้สึหิวอเรามันะิอยู่ับร่าที่นอนแน่นิ่ภายใ้แผ่นินนั้น เ่นเียวันับวามรู้สึรัและโหยหานายที่มันิอยู่ับิเราในอนนี้
แสไฟวูบวาบเป็นทาบนฟาฟ้าล้ายับแสอยานพาหนะันให่ที่เราเยวิ่หนี เราำไ้ มันมีหลายันและับัหน้าเราไปมานในที่สุ ยานพาหนะันให่ันหนึ่็นเ้าับร่าอเรานัวเราระเ็น เราส่เสียร้อลั่นเพราะวามเ็บปว ไม่นานนายอเรา็วิ่มาหาเราและโอบอเราเอาไว้ เรา้อทนเ็บปวอยู่หลายวัน แ่นาย็อยป้อน้าวป้อนน้ำเรา ในอนนี้เราำลัใลัวแสไฟบนฟาฟ้าเหล่านั้น เราส่เสียร้ออย่าสุำลัหวัให้นายไ้ยิน แ่ลับไม่มีเสียอะไรออมาเลยแม้แ่น้อย เพราะเราเป็นเพียแ่ิหรือ อย่านั้นแล้วเราะเรียหานายเราไ้อย่าไร
เรามัวมอยู่ับวามิที่เศร้าสร้อยนี้อยู่นาน นท้อฟ้าสีเทาลับลายเป็นท้อฟ้าสีส ั้วย้อนเมสีาวนวลที่ลอยอยู่้า ๆ นายเราอบเหม่อมอมันอยู่บ่อยรั้ เราำไ้ ทุรั้ที่นายเราเหม่อมอ้อนเมที่ลอยไปลอยมา มืออนายะ่อย ๆ ลูบเล่นเส้นนอันสั้นนี้ไปพลา อนนี้นายอเราำลัเหม่อมอ้อนเมเหล่านี้อยู่หรือเปล่า เราไม่อารู้ไ้ แ่หานายำลัมออยู่เรา็หวัให้นายะมอเห็นเรา และพาเราลับบ้าน ึร่าอเราลับึ้นมาา้อนินพวนั้น แล้วนำิเราใส่ลไปในร่าามเิม
แสสว่าาวอาทิย์ไม่อาสร้าวามอบอุ่นให้ับเราไ้อี่อไป เพราะเราไม่มีร่าให้รับสัมผัสาแสนั้นอี แ่เ้าวอาทิย์วโนมันลับทำให้เรานึถึรอยยิ้มและเสียหัวเราะอนาย มันทำให้เรานึถึวามอบอุ่นอนายที่เราเยไ้รับ วามรู้สึอเราอนนี้เหมือนับท้อฟ้าสีเทาที่มีใลาเป็นวอาทิย์ลมโ เป็นวามเศร้าที่ไ้รับารปลอบโยนาวามอบอุ่นที่เยไ้รับานาย วามอบอุ่นนี้มันไม่เยหายไปราวับมันหลอมหลวมไปับิอเราแล้ว
ิอเราลอยสูึ้นไปนเราไม่อามอเห็นโลในลัษะที่เหมือนอย่าเย าพื้นินที่แบนเรียบและว้าไลอย่าไม่มีสิ้นสุลับโ้มน หมอหนาเริ่มเ้ามาปิบัวิสัยทัศน์ พื้นินสีเียวและท้อทะเลสีรามหายไปเหลือเพีย้อนฝุ่นสีาวรอบัว อนนี้เราไม่อามอเห็นโลที่นายอาศัยไ้แล้ว ท้อฟ้าที่เยสีรามอนนี้ถูปลุมไป้วยวามมื วอาทิย์ลมโ่อย ๆ หนีหาย ทิ้เราไว้ับแสาวาวระยิบระยับ หานายเราไ้เห็นพวมันเหมือนที่เราไ้เห็นอนนี้ ในาสีำลับอนาย็ะเปล่ประายระยิบระยับเหมือนับพวมัน นายะื่นเ้น และมีวามสุับภาพรหน้า ่าาเรา เพราะถึแม้ภาพรหน้าะสวยามแ่ไหน ็ไม่มีอะไรสวยามไปว่าวาอนายที่มอเราอย่าอ่อนโยนไ้ ่าน่าสลยิ่นัเพราะเราไม่มีโอาสไ้เห็นวาวสวยู่นั้นอีแล้ว
าวหมา เมื่ออนที่ิเราออาร่า เ้าลมมันระิบบอเราว่ามันะพาเราไปาวหมา มันเป็นาวที่อยู่ห่าไลาโลมานั ไลเินว่าที่นายะเินทามาหาเราไ้ และเราเอ็ไม่สามารถลับไปหานายไ้เ่นัน ่าน่าเศร้าเมื่อที่ที่เราวรอยู่ มันไม่ใ่ที่ที่เราอยาะอยู่ ิอเราอยาอยู่้านายเรา อยาปป้อนายอเราลอไปเสียมาว่า แ่เราไม่อาัวามเป็นไปอฟ้าินไ้ นาวอาทิย์ยัหนีหายปล่อยให้โล้ออยู่ภายใ้วามมื ไม่่าาเราที่ปล่อยให้นาย้ออยู่อย่าโเี่ยว แ่เราไม่เยิหนี มันไม่ใ่วามั้ใอเรา หวัว่านายเราเ้าใ
ิเรานี้หลุพ้นมาาโลเป็นระยะทาที่ไลแสนไลนั วามทรำเี่ยวับนายมันำลัเลือนหายไป เราหันไปโวยวายใส่าวเราะห์ที่ลอยอยู่รอบ ๆ เมื่อิอเราเริ่มนึถึภาพใบหน้าอนายเราไม่ออ ลิ่นอนายเรา เรา็ำไม่ไ้ แ่เ้าพวลุ่ม้อนลมเหล่านั้นลับเอาแ่พร่ำบอว่า เราะไม่เป็นอะไร เพราะารลืมะทำให้เราไม่เ็บปว ว่าเราะถึาวหมา เราลืมสิ้นทุอย่าเี่ยวับนาย มันเป็นลไอัรวาล เพื่อไม่ให้เรา้อทนทุ์ทรมานับวามิถึ แ่นายอเราเล่า นายยัำเรื่อราวอเราไ้อยู่หรือเปล่า หานายยัำไ้ เ่นนั้นแล้วนายยั้อทนทุ์ทรมานาวามิถึอยู่นเียวั้นหรือ
าวเราะห์วให่เ็มไป้วยิมามายที่ล้ายับเรา ิเหล่านั้นูมีวามสุ เรารับรู้ไ้าภาพวามามรหน้า าววนี้เ็มไป้วยสีสันาวิทุวที่เปล่ประายสวยาม ราวับไม่มีวามหม่นหมอใ ๆ มาทำลายวามสุนี้ไ้ ิเรา็เ่นัน ิเราอนนี้เปล่ประายและเป็นอิสระ ไม่รู้สึลัว หิว เ็บ หรือทุ์อี่อไป แม้ะำไม่ไ้ว่าเยมีวามรู้สึเหล่านั้นเมื่อใ แ่เราลับรู้สึหลุพ้นาพวมัน ิอเรามีแ่วามรู้สึที่เป็นสุ แ่วามรู้สึอบอุ่นาใรบานที่เราำไม่ไ้มันลับเ่นัเหลือเิน เราไม่อารับรู้ไ้แล้วว่าเานนั้นเป็นใร แ่เราอยาะล่าวถึนที่อยู่ไลแสนไลนั้นว่า เราสบายี
ผลงานอื่นๆ ของ แมวน้ำฮาร์ป ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ แมวน้ำฮาร์ป
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น